 |
РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ
|
|
Вобразы мілыя роднага краю,
Смутак і радасьць мая!..
Якуб Колас
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Ну дзякуй Богу! Дзякуй Богу!
Нарэшце мёртвую аблогу,
дзірван-пустыр
у творчых муках
магутны розум узарэ.
Гуманітарная навука
так ірванецца, так папрэ –
аж пыл закурыцца стаўбом!
У гразь ня ўдарым мы ілбом!
Чаму яна ў нас так аслабла?
Бо не на той ступілі шлях.
Самадзяржаўя-праваслаўя
ужо была спусьціла сьцяг.
Цяпер мы ўбачылі яскрава,
якую выбраць з трох дарог:
налева, прама і направа –
каб не скапыціцца, крый Бог!
Цяпер мы тое ўсё завершым,
што пачалі даўным-даўно –
з Іванам Грозным,
зь Пётрам Першым
і з Кацярынай заадно.
Цяпер мы так згуртуем сілу –
каб больш паразы не зазнаць, –
каб назаўсёды ў дол-магілу
душу Купалаву загнаць!..
Ах, камандзёры, камандзёры
эрзац-ідэй, эрзац-навук!
Вы раздалі сякеры-пёры,
каб як хутчэй падсекчы сук –
той, на які ўссадзіла вас
старая ведзьма ў сумны час.
Ды гэтым вас даймаць дарма:
за гэта страху ў вас няма.
Вам, як і грымнецеся вобзем
з таго сука, на ўсё начхаць:
Люцыпар вас і ў пекле возьме
на смачны хлеб, на сытны харч.
1998, лістапад.
|
|
|
|
Падабаецца
Не падабаецца
|
|
|
2009–2020. Беларусь, Менск.
|
|
|
